ISSN: 2148-4902 | E-ISSN: 2536-4553
Northern Clinics of Istanbul The feature assessment of the bone fractures in 1020 children and review of the literature [North Clin Istanb]
North Clin Istanb. 2020; 7(5): 460-466 | DOI: 10.14744/nci.2020.82713

The feature assessment of the bone fractures in 1020 children and review of the literature

Ümit Aygün
Department of Orthopaedics and Traumatology, Istanbul University-Cerrahpasa, Cerrahpasa Faculty of Medicine, Istanbul, Turkey

OBJECTIVE: This study aims to collect data, which is a risk factor on bone fractures in children.
METHODS: The study group consisted of 1020 children (n=282; 28% girls and n=738; 72% boys, with a mean age of 8.3 years) with a bone fracture. The age, gender, the month and the time of the day the fracture was sustained, mechanism of injury, feature of the fracture, the presence of coexisting injuries, and the method of treatment were recorded.
RESULTS: Boys had approximately three times more fractures than girls. The fractures were found to be more prevalent in upper extremities (76.6%) and on its left side (56.0%), and the most commonly fractured bone was isolated radius (n=304; 32.1%); most frequently distal radius). The most prevalent lower-extremity fractures were to the femur (n=92; 31.7%). It was found that fractures occurred most frequently between the ages 3 and 6 (23.6%), and fractures in boys were most common among 13 to 15-year-old patients (n=216; 23.9%), whereas girls aged 3–6 years suffered the most fractures (n=103; 30.8%). The fractures were more common in spring (n=384; 31.0%) and summer (n=365; 29.5%). The time slot bone fractures occurred the most was from 12: 00 pm to 5: 00 pm (n=824; 66.6%). The most common reasons for fractures were outdoor falls (n=705; 57.0%), and indoor falls (n=239; 19.3%), respectively. Bone fractures co-occurred with head trauma the most (n=30; 42.3%). Fifty-nine patients (5.8%) had epiphysis fracture. 51 patients (5.0%) had open fractures. Five hundred ninety-two patients (58.0%) were given outpatient treatment.
CONCLUSION: Child bone fractures are most frequently seen in the left upper extremity in 10–15-year-old boys, occurring as a result of outdoor falls in the afternoon in the spring and summer months. Bones located in the wrist, hand, and elbow have been found to be much more vulnerable to fractures. Many of the fractures were treated by conservative methods. Creating a safe environment for children is the most effective method of injury control. Necessary arrangements should be made for the safety of children in the environment and at home. Continuing education and legal regulations play an active role in injury control.

Keywords: Children, bone fracture; risk.

1020 çocukta kemik kırık özelliklerinin literatürle birlikte değerlendirilmesi

Ümit Aygün
İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, İstanbul

Amaç: Bu çalışmanın amacı çocuk kemik kırıklarıyla ilgili risk faktörü olan verileri toplamaktır.
Yöntem: Çalışma grubunu kemik kırığı tanısı almış toplam 1020 çocuk ( 282=%28 kız, 738=%72 erkek, ortalama yaş 8.3 ) oluşturmaktadır. Yaş, cinsiyet, kemik kırığının gerçekleştiği zaman, yaralanma mekanizması, kırığın özelliği, eşlik eden ek yaralanmalar ve tedavi şekli kaydedilmiştir.
Bulgular: Erkeklerin kızlardan yaklaşık üç kat fazla kemik kırığı vardı. Kırıkların üst ekstremitede (% 76.6) ve sol tarafında (% 56.0) daha yaygın olduğu görüldü ve en sık kırılan kemiklerin izole radius (n=304; % 32.1); sıklıkla distal radius), sonra humerus olduğu izlendi (n=219; % 23.1); en sıklıkla suprakondiler). En sık görülen alt ekstremite kemik kırıkları femur (n=92; % 31.7), sonra tibia idi (n=84; % 29.0). 194 hasta (% 19.0) çoklu kemik kırığı tanısı aldı. Kırıkların en sık 3 ve 6 yaşları arasında (% 23.6) oluştuğu, erkeklerde kırıkların en sık 13-15 yaş arası hastalarda (n=216; % 23.9) olduğu, kızlarda ise 3-6 yaş arası hastalarda olduğu görüldü (n= 103; % 30.8). Kırıklar ilkbaharda (n=384; % 31.0) ve yaz mevsiminde (n=365; % 29.5) daha sıktı ( en sık Mayıs (n=156; %12.6) ve Ağustos (n=150; % 12.1). Kemik kırıklarının en fazla olduğu saat dilimi 12: 00 ila 17: 00 (n=824; % 66.6) idi. Kırıkların en sık nedenleri ev dışı düşme (n=705; % 57.0) ve ev içi düşme idi (n=239; % 19.3). Kemik kırığına eşlik eden en sık yaralanma kafa travması idi (n=30; % 42.3). 59 hastada (% 5.8) epifiz kırığı tespit edildi. 51 hastada (% 5.0) açık kırık gözlenirken, 592 hastaya (% 58.0) ayaktan tedavi uygulandı.
Sonuç: Çocuk kırıkları en sık 10-15 yaş arası erkeklerde, sol üst ekstremitede, bahar ve yaz aylarında öğleden sonra ev dışında olmaktadır. Elbilek, el ve dirsek bölgesi kırıkların en sık görüldüğü alanlardı. Kırıkların çoğu konservatif yöntemlerle tedavi edildi. Çocuklar için güvenli bir çevre oluşturulması yaralanma kontrolünde en etkin yöntemdir. Çocukların yaşadığı çevrelerde ve evde güvenlik için gerekli düzenlemeler yapılmalıdır. Sürekli eğitim, yasal düzenlemeler yaralanma kontrolünde etkin rol oynar. (NCI-2018-0183.R2)

Anahtar Kelimeler: çocuk, kemik kırığı, risk

Ümit Aygün. The feature assessment of the bone fractures in 1020 children and review of the literature. North Clin Istanb. 2020; 7(5): 460-466

Corresponding Author: Ümit Aygün, Türkiye
Manuscript Language: English
LookUs & Online Makale