GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada amacımız İnönü Üniversitesi Karaciğer Nakli Enstitüsünde 2016-2017 yıllarında operasyona alınan sağ hepatektomi yapılmış olan vericilerin geriye dönük olarak preoperatif volüm ile intraoperatif volüm hesaplamaların kıyaslanması, yaş cinsiyet ve vücut kitle indeksinin hesaplamalara olan etkisini belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Karaciğer donör olarak 2016-2017 tarihleri arasında operasyona alınan 225 donörün verileri incelendi. Sol hepatektomi ve sol lateral hepatektomi olanlar çalışma dışı bırakıldı. Toplamda sağ hepatektomi yapılan 174 donör çalışmaya dahil edildi. Görüntülemede BT incelemesi rutin dinamik karaciğer BT protokolüne göre sırasıyla kontrast öncesi ince kesit tarama ve non-iyonik kontrast madde sonrası arteryel, portal ve hepatik fazlarda ince kesit tarama şeklinde yapıldı. Canlı vericili karaciğer naklinde preoperatif volüm hesaplamaları için otomatik volüm hesaplama programı kullanıldı.
BULGULAR: Preoperatif hesaplanan volüm değerleri 800 ±112 gr, intraoperatif hesaplanan volüm değeri 750 ±131gr iki volüm hesaplanması arasında anlamlı fark saptandı (p = 0,003). Hesaplanan karaciğer volümü, operasyonda çıkan karaciğer volümü arasındaki farklılığa vücut kitle indeksi ve yaşın etkili olduğu ancak cinsiyetin etkili olmadığı izlendi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Hastaları küçük greft sendromu veya büyük greft sendromundan korumak için canlı vericili karaciğer naklinin mortalite ve morbiditesini belirleyen preoperatif volüm hesabının çok iyi analiz edilmesi gerekmektedir. Özellikle preoperatif volüm ölçümünde %10 yanılma payının tüm karaciğer nakli cerrahlarının göz önünde bulundurması gerekmektedir.

INTRODUCTION: The aim of the present study was to retrospectively evaluate the difference between the preoperative estimated volume and the actual intraoperative graft volume determined in donor right hepatectomies and to evaluate the possible effect of age, gender, and body mass index on the difference.
METHODS: A total of 225 donor hepatectomies performed at the center between 2016 and 2017 were evaluated for the study. Left hepatectomies and left lateral segmentectomies were excluded from the analysis. As a result, 174 donor right hepatectomies were included in the study. Volumetric analysis was performed with dynamic hepatic computed tomography (CT), including non-contrast analysis, followed by non-ionic, contrast-enhanced arterial, portal, and hepatic-phase, thin-slice scanning. Volumetric analysis was performed based on the CT images using automatic volume calculating software.
RESULTS: The mean preoperatively estimated graft volume was 800±112 g and the mean intraoperatively measured actual graft volume was 750±131 g. There was a statistically significant difference (p=0.003). Age and body mass index had a significant impact on the discrepancy between the predicted and actual graft volume, while gender did not.
DISCUSSION AND CONCLUSION: A thorough preoperative evaluation of the donor graft volume should be performed in order to prevent donor morbidity and mortality, as well as small-for-size and large-for-size phenomena in the implanted grafts. Physicians working in the field of transplantation should be aware of the fact that a difference of 10% between the predicted and the actual graft volume is usually encountered.

GİRİŞ ve AMAÇ: Meme kanseri dünyada kadınlarda en yaygın görülen kanser tipidir ve insidansı postmenopozal dönemde artmaktadır. Anastrozol menopoz sonrası östrojenle ilişkili meme kanserlerinin tedavisinde birinci sırada kullanılan, non-streoid yapıda (tip II) 3. kuşak aromataz inhibitörüdür. Çok sayıda çalışmada aromataz inhibitörlerinin etkililik ve güvenlikleri ile tamoksifene üstünlükleri araştırılmıştır ancak aromataz inhibitörlerinin genotoksik etkilerini araştıran bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bu çalışmanın amacı tedavisinde anastrozol kullanılan hastalarda modifiye alkali comet tekniği ve bireysel DNA onarım kapasitesinin ölçümü ile olası DNA hasar risk profilini değerlendirip hasta güvenliliğine ve sağlık ekonomisine katkı sağlamaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmamıza menopoz sonrası meme kanseri tanısı konulmuş; prospektif olarak henüz tedavi almamış hastalar (n=12) ve retrospektif olarak en az 6 ay anastrozol(n=6) kullanan hastalar dahil edilmiştir. Bireylerin periferal kan lenfositlerinde DNA baz hasarı endo III ve Fpg kullanılarak modifiye alkali comet tekniği ile değerlendirilmiştir. Ayrıca bireyler arası gözlenebilecek DNA hasar duyarlılığı farklılığını araştırmak amacıyla H2O2 ile challenge yöntemi sonrası comet tekniği kullanılarak bireysel DNA onarım kapasitesi ölçülmüştür.
BULGULAR: Çalışmamızda kontrol grubu ile anastrozol kullananan bireyler arasında DNA hasarı, pirimin ve pürin baz hasarı ve H2O2 hasar duyarlılığı ile %DNA onarım kapasitesi açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmamıştır (p>0.05). Çalışmamıza dahil edilen hastalarda yaş ile H2O2 hasarına duyarlılığının arttığı gözlenmiştir (p<0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızdan elde ettiğimiz sonuçlara göre anastrozolün oksidatif DNA hasarında rolü bulunmamıştır. H2O2 ile indüksiyonun comet tekniği ile kullanılmasının, yaşlanma ve kanser gibi hasar duyarlılığının arttığı durumların araştırılmasında kullanılmasının faydalı olduğu düşünülmektedir.

INTRODUCTION: Breast cancer is the most common cancer in women worldwide and the incidence increases in postmenopausal women. Anastrozole is a non-steroidal (type II), third-generation aromatase inhibitor (AI) that is used in the treatment of postmenopausal estrogen-related breast cancer. Several studies have been conducted to assess the efficacy, safety, and superiority of AIs to tamoxifen; however, a literature search did not reveal a study that investigated the genotoxic potential of AIs. The aim of this study was to investigate the possible DNA damage risk profile and individual DNA repair capacity of patients using anastrozole with the modified alkaline comet assay in order to contribute to public health and health economics.
METHODS: Women diagnosed with breast cancer after menopause comprised the study group. Six patients who had taken anastrozole for at least 6 months were retrospectively enrolled, and 12 patients who had not yet received treatment were prospectively enrolled as a control group. Peripheral blood lymphocytes were used to measure oxidized DNA damage using formamidopyrimidine DNA-glycosylase (FPG) and endonuclease III (endo III) in a modified comet assay. Individual DNA repair capacity was evaluated with the comet assay after a hydrogen peroxide (H202) challenge to examine the difference in DNA damage susceptibility.
RESULTS: Analysis of DNA damage, oxidative base damage, susceptibility to DNA damage, and repair capacity revealed no significant difference between the control group and the patients taking anastrozole (p>0.05). Susceptibility to H2O2 damage was observed to increase with age (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: According to the results obtained in this study, anastrozole did not contribute to oxidative DNA damage. An H2O2 challenge with the comet assay is useful to evaluate circumstances of increased vulnerability to damage, such as aging and cancer.

GİRİŞ ve AMAÇ: Tiroid cerrahisinde en sık ve kritik komplikasyonlar tekrarlayan laringeal sinir(RLN) felci ve hipokalsemidir. 21. yüzyılın ilk yıllarında, RLN hasarını önlemek için intraoperatif nöromonitorizasyon (IONM) yeni bir teknik olarak tanıtıldı. Ancak IONM'nin rolü ve faydaları halen tartışmalıdır. Bu çalışmada, tiroid cerrahisi esnasında IONM kullanılan (Grup1) ve IONM olmadan geleneksel doğrudan görmenin kullanıldığı (Grup2) gruplar arasındaki postoperatif komplikasyon oranlarının karşılaştırılması amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2014 - 2016 yılları arasında Lütfiye Nuri Burat Devlet Hastanesi, Genel Cerrahi Kliniğinde tiroid cerrahisi yapılan tüm hastaların retrospektif olarak incelenmesi yapıldı. Hastalar 2 gruba ayrılmıştır (Grup1 ve 2).
BULGULAR: Çalışma kapsamına toplam 191 hasta dahil edildi ve Grup1, 79 hasta; Grup2, 112 hastadan oluşturuldu. Grup1’de 7 hastada (%8.9), Grup 2'de 15 hastada (%13.4) tek taraflı RLN felci görüldü ve gruplar arasında anlamlı fark bulunmadı (p=0.368). Grup1'de 5 hastada (%6.3), Grup2'de 18 hastada (%16.1) hipokalsemi vardı ve bu fark istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0.045). Diğer komplikasyonlar (hematom, sütür reaksiyonu) açısında gruplar arasında anlamlı fark yoktu. Ameliyat süreleri karşılaştırıldığında Grup1’deki ortalama süre (93.08 dakika) grup2’den (116.54 dakika) anlamlı olarak daha kısa bulundu (p=0.03).
TARTIŞMA ve SONUÇ: IONM'nin RLN felci üzerindeki kanıtlanmış etkisi, halen tartışmalıdır. Fakat RLN'nin daha kolay tespit edilmesiyle cerrahın özgüvenindeki artma ve ameliyat süresideki kısalma, daha düşük hipokalsemi oranları için faktörler olabilir.

INTRODUCTION: The most frequent and critical complications of thyroid surgery are recurrent laryngeal nerve palsy and hypocalcemia. In first years of the 21st century, intraoperative neuromonitoring (IONM) was introduced as a new technique to avoid the recurrent laryngeal nerve (RLN) injury. However, the role and the benefits of IONM are still controversial. In this study, we aimed to compare the postoperative complication rates during thyroid surgery with IONM usage (Group 1) and conventional direct visual technique without IONM usage (Group 2).
METHODS: We conducted retrospective review of all patients undergoing thyroid surgery in Lütfiye Nuri Burat State Hospital General Surgery Department between 2014 and 2016 years. Patients have been classified in to two groups: Group 1 and 2.
RESULTS: Overall, 191 patients were included in the study; Group 1 comprised 79 patients and Group 2 comprised 112 patients. Unilateral RLN paralysis was observed in 7 patients in Group 1 (8.9%) and 15 patients in Group 2 (13.4%) without any significant difference between the groups (p=0.368). Hypocalcemia was encountered in 5 patients (6.3%) in Group 1 and 18 patients (16.1%) in Group 2; this difference was statistically significant (p=0.045). Other complications (such as hematoma and suture reaction) were not significantly different. Operation time was found to be significantly shorter in Group 1 (Mean time, 93.08 min) than in Group 2 (116.54 min) (p=0.03).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Proven effect of IONM on RLN paralysis is still controversial. However, easy identification of RLN, which gives more confidence to surgeon, and shorter operation time may be factors to lower hypocalcemia rates.

GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmamızda, koroner arter stent çapı ile yaş, cinsiyet, diabetes mellitus (DM), böbrek disfonksiyonu, sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu (SVEF), myokardiyal iskeminin klinik sunumu arasındaki ilişki ciddi stenoz içeren lezyonlara stent implante edilen hasta kohortunda incelenmiştir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmamız, perkütan koroner girişim (PKG) yapılan 2256 (ortalama yaş 59.3± 10.9 yıl; erkek 62%) hastayı içermektedir. Hastaların başvuru anındaki klinik durumları şu şekilde alt kategorilere ayrılmıştır: ST-yükselmeli myokard infarktüsü, ST-yükselmesiz myokard infarktüsü, kararsız angina pektoris, kararlı angina pektoris. Stent çapları tip ve markadan bağımsız olarak iki gruba ayrılmıştır: grup 1, 2.5 mm ve 2.75 mm; grup 2 ise 3 mm ve üzerini içermektedir.
BULGULAR: Primer PKG, erken invaziv strateji, eleftif stentlemeleri içeren işlem tipi, koroner arter stent çapı için anlamlı bir etken olarak bulunmamıştır. Koroner arter stent çapı ile yaş, cinsiyet, DM ve SVEF arasında hem univaryant hem de multivaryant analizde anlamlı bir ilişki saptanmıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışma cinsiyet, yaş, DM hikayesi ve orta-ciddi sol ventrikül disfonksiyonunun, koroner arter stent çapı ile bağımsız ilişkide olduğunu göstermiştir.

INTRODUCTION: This study aimed to determine the relationship between the diameter of coronary artery stents and age, gender, diabetes mellitus (DM), left ventricular ejection fraction (LVEF), renal dysfunction, and the clinical presentation of myocardial ischemia in the cohort of patients with implanted stents in coronary arteries with severe stenotic lesions.
METHODS: This study included 2256 patients (mean age, 59.3±10.9 years; men, 62%) who underwent percutaneous coronary intervention (PCI). The clinical status of the patients at presentation was subcategorized as follows: ST-segment elevation myocardial infarction, non-ST segment elevation myocardial infarction, unstable angina pectoris, and stable angina pectoris. The diameters, without any type or brand differentiation, were divided into two groups as follows: Group I, which included 2.5- and 2.75-mm-diameter stents, and Group II, which included ≥3-mm-diameter stents.
RESULTS: The type of procedure, including primary PCI, early invasive strategy, and elective stenting, was not found to be a significant factor affecting the diameter of coronary artery stents. Univariate and multivariate analyses revealed a relationship between the diameter of coronary artery stents and age, gender, DM, and LVEF.
DISCUSSION AND CONCLUSION: This study demonstrated that the diameter of coronary artery stents was independently associated with gender, age, a history of DM, and moderate-to-severe systolic left ventricular dysfunction.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışma, farklı alanlarda öğrenim gören üniversite öğrencilerinin yaşlı ayrımcılığına yönelik tutumlarını belirlemek amacıyla yapılmıştır.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Tanımlayıcı tipte bu çalışma 2015-2016 öğretim yılında eğitim alan üniversite öğrencileri ile yapılmıştır. Tabakalı örnekleme yöntemi ile örneklem sayısı 416 olarak belirlenmiş olup, öğrenciler basit rastgele örneklem ile seçilmişlerdir. Veriler “Tanıtıcı Bilgiler Formu” ve “Yaşlı Ayrımcılığı Tutum Ölçeği (YATÖ)” kullanılarak yüz yüze görüşme yöntemiyle toplanmıştır. İstatistiksel analizler SPSS 20.0 paket programı kull anılarak analiz edilmiştir.

BULGULAR: Öğrencilerin genel YATÖ toplam puan ortalaması 67.7±6.0 olarak bulunmuştur. Erkek öğrencilerin YATÖ toplam puanı ve yaşlının yaşamını sınırlama puanı kız öğrencilere göre anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur (p<0.05).

TARTIŞMA ve SONUÇ: Farklı alanlarda öğrenim gören üniversite öğrencilerinin yaşlı ayrımcılığına yönelik olumlu tutuma sahip oldukları belirlenmiştir. Yaşlı ayrımcılığını gidermek için harekete geçilmeli ve toplumsal duyarlılığı artırmak için politikalar geliştirilmelidir.

INTRODUCTION: This study was conducted to determine the attitudes of university students studying in different fields toward discrimination of the elderly.
METHODS: This descriptive study was conducted with students who were still studying in the 2015-2016 period. A sample size of 416 students was determined by the stratified sampling method, and students were selected by simple random sampling. Data were collected using an identifying information form and an Age Discrimination Attitude Scale (ADAS) by face-to-face interview. Statistical analysis was performed using the program SPSS 20.0.
RESULTS: The mean total ADAS score of students was 67.7±6.0. The total ADAS scores and the scores of male students on limiting the life of the elderly was significantly higher than those of female students (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: It was determined that university students studying in different fields have a positive attitude toward the elderly. Action must be taken to remove discrimination of the elderly, and policies must be developed to increase social sensitivity.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu araştırmanın amacı toplumumuzun çalışan bir grubundaki uyku kalitesi ve anksiyete düzeylerini belirlemek, birbirleriyle ve diğer faktörlerle ilişkilerini saptamaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kesitsel tipte düzenlenen bu araştırma bir üniversiteye ait kampüste çalışan 185 kişiden örnekleme dahil edilen 130 kişi ile yapılmıştır. Veri toplama aracı olarak tanımlayıcı anket, Pittsburgh Uyku Kalitesi İndeksi, Beck Anksiyete Ölçeği kullanılmıştır. Tek değişkenli analizlerin yanı sıra iki ölçek arasındaki korelasyon Spearman korelasyon analizi ile değerlendirilmiştir.
BULGULAR: Araştırmada katılımcıların %38,9’unun kötü uyku kalitesine sahip olduğu görülmüştür. Cinsiyet, gelir durumu, kronik hastalık varlığı, düzenli ilaç kullanımı, aile ve sosyal çevre ile ilişkilerin durumu faktörlerinin uyku kalitesi ve anksiyete düzeyini etkilediği bulunmuştur. Uyku kalitesindeki kötüleşmenin anksiyete düzeyindeki yükselmeyle birlikte olduğu hesaplanmıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Kötü uyku kalitesi ve yüksek anksiyete düzeyleri ülkemizde de tüm dünyada olduğu gibi sık görülen sorunlardır. Kişilerin sosyoekonomik düzeylerinde yapılacak iyileştirici müdahaleler ve özellikle kronik hastalık gibi risk faktörü taşıyan bireylere verilecek psikososyal bakım onların uyku kalitesi ve anksiyete düzeylerinde ve genel olarak psikososyal sağlık düzeylerinde iyileşme sağlayacaktır. Uyku kalitesi ve anksiyete düzeyi arasındaki ilişkinin daha ayrıntılı bir biçimde ortaya konması için farklı gruplarla, daha geniş örneklemli ve ileriye dönük araştırmalara ihtiyaç vardır.

INTRODUCTION: The aim of this study was to measure the sleep quality and anxiety level of a group of employees, as well as determine the relationship between sleep quality and anxiety and other factors.
METHODS: A total of 130 of 185 employees at a university campus were enrolled in this cross-sectional study. A descriptive questionnaire, the Pittsburgh Sleep Quality Index, and the Beck Anxiety Inventory were the data collection instruments. In addition to univariate analysis, the relationship between the 2 scales was examined with Spearman correlation analysis.
RESULTS: Of the participants, 38.9% had poor sleep quality. Gender, income level, presence of a chronic disease, regular medication use, and relationship with family and the social environment were found to affect both sleep quality and anxiety. A decrease in sleep quality was associated with an increase in the level of anxiety.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Poor sleep quality and a high anxiety level are common in this country, as in the rest of the world. Socioeconomic interventions and psychosocial support to improve the status of individuals with risk factors, such as chronic disease, will reduce anxiety and improve sleep quality and overall psychosocial health. Further prospective studies should be conducted with different groups of participants and with larger samples to expand knowledge of the relationship between sleep quality and anxiety.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada topikal çinko uygulamasıyla tüberkülin deri testinin (PPD) tanısal güvenilirliğinin arttırılmasının mümkün olup olmadığının değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Altı, on dört yaş aralığında 100 çocuk olguda 10-12 saatlik açlık sonrası plazma çinko düzeylerine bakılmış, her iki ön kola PPD yapılmış, bir kola %40 çinko oksit krem, diğer kola plasebo olarak baz krem sürülmüştür. 72 saat sonunda endürasyon çapları ölçülmüştür.
BULGULAR: Olguların %26’sında yerel çinko uygulanan tarafta PPD çaplarında anlamlı artış saptanmıştır. Ancak endürasyon çaplarıyla serum çinko düzeyleri arasında ilişki bulunamamıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Tüberküloz tanısında, topikal çinko uygulamasıyla tüberkülin yanıtının duyarlılığının arttırılabileceği sonucuna varılmıştır.

INTRODUCTION: We aimed to evaluate the sensitivity of tuberculin skintest (purified protein derivative-PPD) by topical zinc application on test site to improve diagnostic reliability.
METHODS: We performed this study in 100 children aged 6–14 years, and plasma zinc levels were analyzed after 10–12 hours fasting. After PPD,we applied 40% zinc oxide cream on one forearm and placebo on the other forearm. PPD indurations were measured 72 hours later.
RESULTS: In this study, 26% of the children showed increases in PPD induration following local zinc applications. There was no correlation between indurations size and serum zinc levels.
DISCUSSION AND CONCLUSION: We concluded that topical zinc cream application can enhance sensitivity of tuberculin reactivityin the diagnosis of tuberculosis.

GİRİŞ ve AMAÇ: Gastrik poliplerin sıklığı, çalışma populasyonlarına göre büyük farklılıklar gösterir. Gastrik poliplerin (GP) sıklığı çeşitli çalışmalarda %0,33-6,7’dir. Gastrik poliplerin çoğunluğunu hiperplastik polip (HP), fundik gland polibi (FGP) ve adenomatoz polip (AP) oluşturur. AP’lerde malign olma potansiyeli yüksek iken sporadik FGP’lerinin malign olma potansiyeli yoktur. Aksine HP’ler ise düşük malign potansiyel taşırlar. Polip tipinin belirlenmesi ve displazinin saptanması için sadece biyopsi almak her zaman yeterli olmayabilir. Bu nedenle bazı poliplerin total eksizyonu gereklidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif çalışmaya 2005-2011 yılları arasında Ankara Numune Eğitim ve araştırma Hastanesi Endoskopi Ünitesinde özofagogastroskopide gastrik polip ya da polipe lezyon saptanan ve biyopside polip veya malign histoloji saptanmış hastalar dahil edildi

BULGULAR: 56300 üst endoskopik incelemede 192 (%0,34) hastada GP saptandı. Çalışmaya 51 (%26,6) erkek, 141 (%73,4) kadın, toplam 192 hasta dahil edildi. Hastaların yaşlarının ortalaması 61,9±13,3 (14-90)’idi. HP, AP ve FGP’lerinin sıklığı sırasıyla %88, %2,6 ve %1,6 idi. Poliplerin boyutu 137 (%70) hastada 1 cm ve altında idi. Sadece bir polip, 141 (%73,4) hastada saptandı. Poliplerin en yaygın lokalizasyonu antrum ve korpus idi. Endoskopik snare polipektomi (ESP), 64 hastada yapıldı. ESP sonrası endoskopik işlem gerektiren bir kanama saptandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda GP sıklığı düşük saptandı (%0.34). HP sıklığının yüksek olması, ülkemizde Helikobakter pilori (HPy) enfeksiyonun sıklığının yüksek olması nedeniyle olduğunu düşünmekteyiz. Fundik Gland poliplerinin sıklığı, muhtemelen HPy enfeksiyonun sık görülmesi ve kısa süreli proton pomps inhibitörü (PPI) kullanılması sebebiyle oldukça düşüktü

INTRODUCTION: The incidence of gastric polyps (GPs) greatly differs according to study populations and was found to be 0.33%–6.7% in various studies. The majority of GPs are composed of hyperplastic polyps (HPs), fundic gland polyps (FGPs), and adenomatous polyps (APs). Although APs have a high risk of malignant potential, sporadic FGPs have no malignant potential. Conversely, HPs have a low risk of malignant potential. It is not sufficient to perform a biopsy to identify the polyp type and the presence of dysplasia; thus, some polyps may require multiple biopsies or total excision.
METHODS: This retrospective study included patients with GPs or polypoid lesions found on esophagogastroscopy with polyp or malignant histology on biopsy at Ankara Numune Training and Research Hospital Endoscopy Unit between 2005 and 2011.
RESULTS: In a series of 56.300 upper endoscopies, 192 patients (0.34%) were found to have GPs. Among the patients, 51 (26.6%) were men and 151 (73.4%) were women. The average age of the patients was 61.9±13.3 (14–90) years. The frequency of HPs, APs, and FGPs were 88%, 2.6%, and 1.6%, respectively. The size of the polyps was ≤1 cm in 137 (70%) patients. One polyp was determined in 141 (73.4%) patients. The most common localizations of polyps were the antrum and corpus. Endoscopic snare polypectomy was performed in 64 patients. One bleeding episode was observed, which required endoscopic treatment after ESP.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study, the GP frequency was low (0.34%), whereas the frequency of HP maybe high due to the high frequency of Helicobacter pylori (HPy) infection in our country. The frequency of FGP is probably low due to the high frequency of HPy infection and the short-term use of proton-pump inhibitors.

GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmanın amacı, laparoskopik kolesistektomi sırasında safra kesesi perforasyonunun (SKP) risk faktörlerini ve sonuçlarını ortaya çıkarmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniğimizde elektif kolesistektomi yapılan tüm hastaların video görüntüleri geriye dönük perfore olan ve olmayanlar olarak iki gruba ayrıldı. Muhtemel risk faktörleri ve erken dönem sonuçları sorgulanmıştır.
BULGULAR: 664 olgu (524 [% 78.9] kadın, 49.7 ± 13.4 yaş) ve SKP 240 olgunun (% 36.1) çoğunlukla da safra kesesi yatağından ayrılırken meydana geldi (n = 197,% 82.1). SKP; operasyon notlarının 177' inde (% 73.8) kaydedilmemişti. Çalışılan parametreler arasında hiçbiri preoperatif olarak yükselmiş ALT seviyesi (p = 0.005) dışında SKP 'da anlamlı risk faktörü olarak bulunmadı. Ancak bu değerin SKP öngörmedeki duyarlılığı ve özgüllüğü sırasıyla % 14.2 ve % 7.4 idi. Sonuçlar iki grup arasında benzerdi, ancak SKP grup hastalarda operasyon süresi uzadı (35.4 ± 17.5 vs 41.4 ± 18.7 dakika, p = 0.000) ve dren kullanımının insidansı arttı (% 25'e karşı% 45.8, p = 0.000).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışma, SKP 'nun elektif laparoskopik kolesistektomi uygulanan hastaların % 36.1 'ini oluşturduğunu, ancak çoğu olguda kaydedilemeyebileceğini ortaya koymaktadır. Bu çalışma, SKP olasılığını artıran herhangi bir güvenilir risk faktörünün bulunmasını reddetmektedir. SKP operasyon süresini ve dren kullanımı insidansını artırır, ancak diğer sonuçlar SKP olan ve olmayan hastalarda benzerdir.

INTRODUCTION: This study aimed to reveal the risk factors and outcomes of gallbladder perforation (GP) during laparoscopic cholecystectomy.
METHODS: Videotapes of all patients who underwent an elective cholecystectomy at our department were retrospectively analyzed, and the patients were divided into two groups based on the presence of GP. The possible risk factors and early outcomes were analyzed.
RESULTS: In total, 664 patients [524 (78.9%) females, 49.7±13.4 years of age] were observed, and GP occurred in 240 (36.1%) patients, mostly while dissecting the gallbladder from its bed (n=197, 82.1%). GP was not recorded in the operation notes in 177 (73.8%) cases. Among the studied parameters, there was no significant risk factor for GP, except preoperatively elevated alanine transaminase level (p=0.005), but the sensitivity and specificity of this measure in predicting GP were 14.2% and 7.4%, respectively. The two groups had similar outcomes, but the operation time (35.4±17.5 vs 41.4±18.7 min, p=0.000) and incidence of drain use (25% vs 45.8%, p=0.000) increased in the GP group.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The present study reveals that GP occurs in 36.1% of patients who undergo laparoscopic elective cholecystectomy, but it may not be recorded in most cases. We did not find any reliable risk factor that increases the possibility of GP. GP causes an increase in the operation time and incidence of drain use; however, the other outcomes were found to be similar in patients with GP and those without.

INTRODUCTION: The aim of this study was to evaluate the effect of trabeculectomy on ocular higher-order aberrations following surgery in a group of patients with open angle glaucoma.
METHODS: In this prospective study, patients with primary open angle glaucoma underwent wavefront aberrometry before trabeculectomy with mitomycin-C. Coma-like, spherical-like, and total ocular higher-order aberrations were measured as root mean square values. The measurements were repeated 1 month and 3 months after the procedure.
RESULTS: A total of 20 eyes from 20 patients were examined. There was a significant decrease in intraocular pressure following surgery at 1 month and 3 months postoperatively. However, there was no statistically significant change in the spherical equivalent of the eyes. One month after surgery, a significant change in coma-like, spherical-like, and total higher-order aberrations of the eyes was observed. However, the repeated measurements performed 3 months after procedure revealed no significant difference compared to the baseline values.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Ocular higher-order aberrations increased 1 month following trabeculectomy surgery. However, this effect seems to be transient, as the values returned to the preoperative measurement 3 months after the procedure.

Böbreğin berrak hücreli sarkomu çocukluk çağının nadir görülen bir tümörüdür. Böbrek tümörlerinin yaklaşık olarak %2-9’unu oluşturur ve genellikle 5 yaşından önce görülür. Çoğunlukla diğer böbrek tümörlerini taklit eder. Yedi yaşında kız hasta kusma ve karın ağrısı şikayeti ile getirildi. Ultrasonografide sağ böbrekte kitle saptandı ve başvurusundan saatler sonra sağ böbrekte hematom gelişti. Wilms tümörü ön tanısı ile sağ nefroüreterektomi yapıldı ancak histopatolojik inceleme ile berrak hücreli sarkom tanısı konuldu. Böbreğin berrak hücreli sarkomu, yaş, klinik ve histopatolojik özellikleri ile Wilms tümörü ile benzer, ancak tedavi metodu ve prognozları birbirinden farklıdır. Bu nedenle ayırıcı tanı çok önemlidir. Bu olgu, berrak hücreli sarkomun nadir görülen bir prezentasyonuna dikkat çekmek için sunulmuştur. Spontan böbrek hematomu ile gelen böbrek kitlelerinin ayırıcı tanısında böbreğin berrak hücreli sarkomu akılda tutulmalıdır.

Clear cell sarcoma of the kidney (CCSK) is an uncommon renal neoplasm of childhood. It represents between 2% and 9% of all pediatric renal tumors, and generally arises before the age of 5 years. It often mimics other pediatric renal tumors. Presently described is the case of a 7-year-old girl who presented with complaints of vomiting and abdominal pain. Abdominal ultrasonography revealed a right renal mass, and the patient developed a renal hematoma a few hours after admission. The patient underwent a nephroureterectomy with a provisional diagnosis of Wilms tumor; however, histopathological examination of a specimen revealed CCSK. CCSK is similar to Wilms tumor in terms of the typical age of appearance and clinical and histopathological features, but the treatment method and prognosis are different. Therefore, the differential diagnosis is very important. This case was presented to draw attention to a rare presentation of clear cell sarcoma. CCSK should be kept in mind in the differential diagnosis of a renal mass.

Infliximab is a monoclonal antibody that antagonizes the activity of tumor necrosis factor alpha to induce and maintain remission in patients with inflammatory bowel disease. Adverse effects associated with Infliximab infusions include infusion reactions, risk of infections, development of hematological malignancies, and pancytopenia. Autoimmune hemolytic anemia has rarely been reported in ulcerative colitis. Herein we report a case of drug-induced hemolytic anemia after infliximab infusion for treating ulcerative colitis.

22 yaşında kadın hastada tiroid sağ lobundaki nodüle dış merkezde ince iğne aspirasyon (FNA) yapılıyor ve Bethesda system Kategori IV; Hurthle hücreli foliküler neoplazi olarak rapor ediliyor. Hastanemize başvuran olgu opere ediliyor. Sağ total tiroidektomisinde totale yakın infakta gitmiş bir nodül, ve bu enfarkt alanlarının çevresinde papiller yapılar tespit edilmiştir. Bu papiller yapıların reaktif papiller değişiklikler mi?, yoksa FNA tanısı yetersiz rapor edilmiş bir papiller karsinom mu? olduğunun tanısını koyarken yaşadığımız zorlukları bildirmek, immünohistokimyasal analiz ve moleküler genetik testleri kullanarak nasıl bir çıkış yolu bulduğumuzu sunmak, ayrıca olguda tiroidektomi sonrası tespit edilen senkron beyin sapında astrositom mevcut olduğundan olguyu literatür eşliğinde irdemelek istedik.

A 22-year-old patient underwent fine needle aspiration of a nodule at the outer center of the right lobe of the thyroid, and it was reported to be Bethesda system category IV, Hurthle cell follicular neoplasia. The patient, who persented to Onsekiz Mart University Research and Application Hospital, underwent surgery. During right total thyroidectomy, an almost totally infarcted nodule and papillary structures around these infarcted areas were detected. Herein, we report on diagnostic challenges faced in confirming whether the infarcted nodule was a case of reactive papillary changes or an underdiagnosed papillary carcinoma and how the challenges were overcome using immunohistochemistry analysis and molecular genetic testing. In addition, we examined the case along with a literature review because an accompanying synchronous brain stem astrocytoma was detected in the patient after thyroidectomy.

Gerçek radiyal arter anevrizmaları, nadir görülen patolojilerdir ve travmaya bağlı oluşan false anevrizmaların aksine genelde organik bir etyolojiye sahiptirler. 52 yaşındaki erkek hasta, sol el enfiye çukuru alanında pulsatil bir kitle ile başvurdu. Anevrizma, rekonstrüktif prosedür ile tamir edildi. Travma sonrası gelişen ve iyatrojenik birçok radial arter psödoanevrizma olgusu bildirilmiş olmasına rağmen; rapor edilen gerçek idiyopatik anevrizma olgu sayısı azdır. Bu yazıda, gerçek idiyopatik radial arter anevrizması için yapılmış olan rekonstrüktif cerrahi olgusu sunuldu.

True radial artery aneurysms are uncommon pathologies and have an organic cause, unlike trauma-induced false aneurysms. A 52-year-old man presented with a pulsatile mass at the anatomical snuff box area of his left hand. The aneurysm was repaired with reconstructive procedure. Although many posttraumatic and iatrogenic cases of false aneurysm of the radial artery have been reported; there are a few reported cases of a true idiopathic aneurysm. A case of reconstructive surgery for true idiopathic radial artery aneurysm is reported in this paper.

Vücuda uzun bir bölümüyle isabet etmiş yabancı cisimler son derece ciddi sorunlar oluşturabilmektedirler. Hastanın transferinden cismin çıkarılmasına, ameliyatından takibine kadar iyi bir organizasyon ve tam bir takım içinde hareket etmek gerekmektedir. Bu yazıda, karla kaplı sokakta kayarken anüs sağ yanından girip belinden çıkan 12 metrelik inşaat demirinin itfaiyeciler tarafından kesilinceye kadar kar içinde bekleyen çocuğun, hastaneye getirilmesi, acil ekibi tarafından ilk değerlendirilmesi, tetkik edilmesi ve tedavi planı oluşturulması süreçlerinin tümünden edindiğimiz deneyimleri paylaşmak amaçlanmıştır.

Foreign bodies which strike the body with their long edges can cause severe problems. From the transfer of the patient to the removal of the foreign body, and from surgery to the follow-up, it is required to work as a team in a well-organized manner. Herein, we present our experience including the transfer, initial assessment by the emergency team, examination, and treatment plan of a pediatric case who had a 12-meter long construction iron traversing from the right side of the anus to the loin, while sliding through the snow-covered street and had to wait on the snow, until the fire department arrived and cut the construction iron.

Typical human gut flora has been well characterized in previous studies and has been noted to have significant differences when compared with the typical microbiome of various disease states involving the gastrointestinal tract. Such diseases include Clostridium difficile colitis, inflammatory bowel disease, functional bowel syndromes, and various states of liver disease. A growing number of studies have investigated the use of a fecal microbiota transplant as a potential therapy for these disease states.